У зборнік беларускага этнографа, фалькларыста і археолага Е. Раманава (1855–1822) разам з нотамі ўвайшлі вясеннія, велікодныя, троіцкія, бяседныя, купальскія, калядныя, вясельныя, хрэсьбінныя, калыханкавыя, карагодныя песні, а таксама прыпевы да беларускіх танцаў, якія сведчаць аб глыбокай старажытнасці беларускай народнай паэзіі і служаць доказам моцы беларусаў, не згубіўшых сваё этнаграфічнае аблічча.