Ён прыйшоў,
Прыйшоў квяцісты травень,
Ахінуты ў белы футарал.
І на яблынях пялёсткавую навісь
Кінула шаўковая зара.
...Светлы мой! Мне сёння -
Цэлых дваццаць!..
Ну, а ты, здаецца, маладзей...
Мне так хочацца вясёла прывітацца
І з табою разам заірдзець!
Людзі ёсць... Глядзяць яны спадлоб'я.
Ты для іх -
Што хмарны лістапад...
Росквіт наш яны імкнуцца ўгробіць,
Павярнуць гісторыю назад.
З-пад каменняў ніцыя вужакі
Напаўзаюць, сеюць ліпкі сон...
Мы гаворым аб тых гадах:
- Гэта - накіп
На бліскучай грэблі нашых дзён.
Толькі марна, марна яны востраць
Па кутах іржавыя нажы;
Прамяністым шляхам
Пройдзем проста
Ў залатую, сонечную шыр!
Травень, травень...
Рассыпаеш гімны...
Па-вясноваму спяваеш у прастор...
Ашчапер мяне ты, неабдымны,
Пакажы зіянне чыстых зор!
1931
Каментары
Паводле выд.: Лявонны Ю. Выбранае. Мінск, 1960.