(Байка)
Калі ўязджаў Ісус Хрыстос
У Іерусалім,
Асёл яго на спіне вёз,
Натоўп ішоў за ім.
Крычаў «асанна» у хвалу
Збавіцелю свайму,
І ў галаву прыйшло Аслу,
Што гэта ўсё — яму.
«І шлях, усыпаны лісцём,—
Ён думаў,— гэта мне».
Ступаў, здаволены жыццём,
Па мяккім дыване.
Пакуль на ім Ісус Хрыстос
Па свеце вандраваў,
Заўсёды быў Аслу авёс
І свежая трава.
Калі ж айцец сваё дзіця
Узяў «на небеса»,
Не стала больш Аслу жыцця —
Ні славы, ні аўса.
Ў пашане быў і на віду,
А вось вам эпілог:
Асёл вазіў цяпер ваду,
Жаваў чартапалох.
І сумна ён махаў хвастом,
І думаў сумна ў такт:
«Калі я працаваў з Хрыстом,
Усё было не так».
1966