А няхай ты праваліся! —
Вось парадкі завяліся:
Дзе ні сунься, так і знай —
Ўсюды ў лапу дай ды дай...
Нек таму ўжо з месяц будзе
За зямлю я быў на судзе,
Дык каб ёю заўладаць,
Мне прыйшлося ў лапу даць.
Нек надоечы я ехаў
Па чыгунцы, дык, без смеху,
Я па шпалах бы дыбаў,
Каб не ў лапу добра даў.
Гэтым летам прадналогу
З мяне ўзяць хацелі многа,
Але, каб не галадаць,
Мне прыйшлося ў лапу даць.
Вось мы гэтак дажыліся,
Што аж «тройкі» завяліся —
Яны хочуць, як відаць,
«Дзерунам» па лапах даць.
Ды не ведаю я толькі,
Ці памогуць нават «тройкі»,—
Каб навесці тут парадкі,
Мо спатрэбяцца й «дзесяткі».
1922