Воўк прыкінуўся лісой
Перад беларусам:
«Не палохайся, я — свой,
З ласкай, не з прымусам.
Фюрэр наш — твой лепшы друг,
Вось — чытай паперку:
Каб падняць твой паўшы дух,
Шле табе цукерку.
Ён не можа бачыць слёз,
Постаці панурай
І прышле яшчэ абоз
Вам з мануфактурай.
Мы баронім твой жа край
Ад тваёй жа ўлады;
Зробім тут фашысцкі рай —
Будзеце вы рады...»
Байкі тыя беларус
Слухае з аглядкай,
Сам матае ўсё на вус:
«Брэшаш, ды не гладка.
Ёсць вас гэткіх брахуноў
Загаворваць зубы:
Гітлер ходзіць без штаноў,
Нам жа шые шубы;
Абяцае: боты дам,
Дам мануфактуры...
Ён пашыў бы боты нам,
Толькі... з нашай скуры;
Прызнаецца ўсё ў любві,
Спакушае раем,
Лапы ж брудныя ў крыві,
У чыёй — мы знаем.
Пад усмешкай воўчы клык,
А цукерка з ядам...
Падрыхтуем востры штык
«У падзяку» гадам».
1941