Поп Мацей, падлізнік боскі,
Павярнуць рашыў да вёскі
Тварам.
І ўжо месяц, як і сёння,
Сыпле казані з амбоні
З жарам.
Дзе памінкі ці радзінкі,
Ён, не трацячы гадзінкі,
Пеша,
Ўзяўшы ўсё сваё «начынне»,
Падаткнуўшы «аблачэнне»,
Чэша.
І на вёсцы ўжо ў Мацея
Аж лабэціна пацее
Часта:
Ён працуе шчыра й многа,
Не забылася каб бога
«Паства».
Пацяшае «верных» раем,
А «няверных» ён карае
«Адом».
Але чуць не ў кожнай хаце
Адварочваюцца к баці
Задам.
1925