Каласіцца на палетку
Жыта ды пшаніца;
Так на ўзмежку добра ўлетку
Пад іх шэпты спіцца.
Аграном сніць сон прыгожы,
Але той парою
Наваліліся на збожжа
Чэрві з машкарою.
Збожжа буйна зелянела,
Ды пасля пасохла;
Машкара, што збожжа ела,
З маразоў падохла.
Ветры ў коміне скуголяць,
Ліст пажоўклы круцяць;
Аграном Гавака ў полі
Шкоднікаў патруціць.
Хоць ты шуфлем снег адгортай,
Змёрз, дрыжыць сабака;
Тут вагон табакі цёртай
Выпісаў Гавака.
Спіць прырода нежывая
Пад абрусам мяккім:
Сам Гавака спажывае
Той вагон табакі.
Рэзкі сівер падыхае,
Да касцей праймае;
Аграном Гавака чхае
І турбот не мае.
Так з Гавакавай вось ласкі
Знойдзен спосаб новы:
Чхае ён на абавязкі
І на пастановы.
1930