У засценку трушчаць косці,
Пан Луцкевіч чэша ў госці;
Там за працай кат, кат,—
Пан Луцкевіч рад.
Даў ахвяру ў рукі ката,—
Не благая будзе плата:
Пан Луцкевіч — нюх, нюх —
Чуе смачны дух.
Ён на кухню ваяводы
Дасканала знае ходы:
Пан Луцкевіч — гаў, гаў,
Каб Кіртыкліс даў.
Ваяводу ён дагодзіць:
Так на задніх лапках ходзіць,
Так лісліва — віль, віль.
Пап Луцкевіч, піль!
Пан Кіртыкліс кінуў злоты,
Пан Луцкевіч ліжа боты:
Так старанна — лізь, лізь,
Каб аж боты — блісь!
Пёс рахманы ды ласкавы,
Даць яму вяндліны й кавы!
Пан Луцкевіч, еш, еш,
Будзеш гаўкаць лепш.
Начапі на шыю смела
Банцік бел-чырвона-белы.
Як адслужыш — трах, трах:
Не вялікі страх.
Вось яшчэ кілішак «вудкі»,
А цяпер — пайшоў да будкі!
Пан Луцкевіч, ляж, ляж,
— Я, паночак, ваш.
Шчэрыць зубы на ўсход сонца,
І гайсае па старонцы
Яго верны брэх, брэх —
Здрадзіць пану грэх.
А за ім яшчэ паўсотні
З фашыстоўскай падваротні
На працоўных — гыр, гыр! —
«За грамадскі мір».
Ланцугі аднак жа рвуцца:
Будзе пану, будзе й сучцы:
Будуць суку біць, біць,
Будзе з панам выць.
1932