А як жа мне слязе не верыць,
А як пазнаць — ці шчыры смех?
А ты сардэчнай мерай мерай,
А ты пра свой успомні грэх.
А ты свае шануй трывогі,
А ты шкадуй спалох чужы.
А ты глядзі ў пачуцці многіх,
А ты ў сваіх не варажы.
А ты гартуй сваю заранку,
А ты прымнож дабру дабра.
А ты на золата чаканку
Глядзі праз вартасць серабра.