А толькі, верце, самым грозным
Выпрабаваннем мечан я,—
Пабыць я мусіў без барознаў,
Дзе мова след знайшла мая.
Прыбіты грукатам і смогам
Дзесь на нью-йоркскай авеню,
Я не схіліўся перад богам
З бетону, золата, агню.
Глядзеў па вычварную пыху
І чужакоў гнявіў: стаю!
Ці знаць ім, што ў тым тлуме
ціха
Матулю клікаў я сваю.