Аб чым ты, дружа,
Ў сне агнёвым трызніў?
Пра бой за вышыню
Ці аб дарагой вясне
На той зямлі,
Дзе лепш за ўсіх у свеце
Луг, і лес, і небакрай, і хмызнік
І дзе — ты гэтак верыў —
Нават смерць
Нас не разлучыць на вайне?..
Пра што, пра што,
Пра што ты зараз думаеш, мой дружа?..
З якою мрояй
Твар падставіў хмурна пад вятры?..
Калі цябе,
акрыўшы шынялём
ад золкай сцюжы,
Праносілі паміж зямлянак
Сумныя сябры?..
Звінела бель
Засіненай сярод хваін паляны.
Свяціла сонца —
Забівала вочы з самаробных партызанскіх
шыб..
І ўсім — чаму ён так гучаў?
Гучаў праз нашы слёзы
несціхана
Твой голас...
Як урачыста ён гучаў, твой голас,
Аб красе
тваіх сяліб!..
1979