Ах, песні... Вы — мая уцеха.
І боль мой. І мая туга.
І ласка, і ўспамінаў рэха,
І прага жыць, пакуль мага.
Вы — лёс мой, ціхі, шчыры, просты.
Вы — мой узлёт і, мабыць, скон.
Даўно, даўно, пад спеў бяросты,
Я ў сэрца ўзяў ваш вечны звон.
Як лепшы скарб, бярог заўсёды
Жывую родную струну.
І — хай хоць буры, хай нягоды —
З абранай сцежкі не звярну.
Ці сум, ці радасць граюць трубы —
Са мной заўжды ваш вешчы знак!
Іду і бачу край свой любы —
Навек адзіны мой маяк!
1972