Адшчыравалі вясёлыя ластаўкі,
Згаслі ўзвівы
далёкіх зарніц.
Пад гронкамі полымнымі
арабіна
Песняй-сказам
пра лета звініць.
Заспакоена,
як заўжды ад шчодрасці,
Кружаць пчолы
пад поўным вуллём.
І вавёрка
ніжа падасінавікі
На сучкі
над сваім жыллём.
Ціха ў свеце,
а рэха коціцца...
Што за рэха
ды ў светлай цішы?..
Паслухаеш —
а гэта ж водгулле
Нейкай стоенай песні ў душы.
Нешта нараджаецца
ў душы
светла-зорнае.
І хоць і не абудзіцца ўраз,
А не спыняецца,
а пад сонечнымі прасторамі
Бласлаўляе —
на добры час...
1983