Але нядарма ў век касмічны
Жывём,— так нас настроіў час,—
Пяшчотны, вабны спеў крынічны,
Бывае, не кранае нас.
Грымотны чуем гул ракеты —
Хоць дым і ў вочы палыхне,—
Ўсе недасяжныя сусветы
І ў мроях бачацца і ў сне.
І нават ціша, нават ціша,
Здаецца, кліча ўвысь, да зор...
Хаця з любой, найлепшай вышкі
Спяшаем на зямны прастор...