Рудагаловы,
З крамянаю ножкай,
Вылез з-пад шыгалля,
Глянуў сцярожка.
Ціха навокал,
Нібы і не ў лесе.
Бліскі між дрэваў
Раскідвае месік.
Можна ўзнімацца
Ўсё вышай ад моху!
Сіл набірацца
Паволі, патроху...
Прагна дыхнуў
Цёмна-дымнаю парай.
Стаў юнаком —
Малайцом круглатварым.
Цёпленька ўмыўся
Парлівай расою.
Аж засвяціўся
Лясною красою.
Можна гукнуць:
«Я ўжо вырас!» —
сасонцы.
Можна паказвацца
Ўрэшце
І сонцу!..
1986