Ужо каты крывавыя рукі
Паціралі, вяшчуючы бізнес:
Скатаванай Іспаніі
Франка
Нявольніцкі вызначыў лёс!..
Думалі: Іспанія ў путах —
Мёртвая. Толькі трызніць.
Рукі — пад ланцугамі,
Вочы — за цемрай слёз.
Плывуць інтэрвентаў лінкоры
Спакойна па хвалях салёных,
«Лятаючыя крэпасці»
Прастуюць цераз акіян.
Але —
адкуль яна: бура?
Адкуль яна: Барселона?
Адкуль гэты грозны голас:
— No pasaran!
Трыста тысяч у шэрых блузах:
А за імі колькі — не злічыш.
Можа, мільёны сэрцаў,
Мільёны рук і вачэй...
Гэй, дрыжы, камарылья!
І ў лютасці кат ваяўнічы
Спяшаецца, пагражае:
Патронаў, патронаў хутчэй!
Ляцяць у Нью-Йорк дэпешы.
І мільёншчык, ад злосці зялёны,
У страху за бізнес —
свінцовы
У Іспанію шле аркан...
Але —
не скарыць Барселоны,
Не расстраляць Барселоны,
Жыве душа Барселоны:
— No pasaran!
— No pasaran!
Сэрцы прагнуць святла і міру,—
У змаганні гартуюцца сэрцы.
Хоць кроў і пральецца на бруку,—
А шлях не заслоняць вясне!
Запомніце назаўсёды,
Каты і крыважэрцы:
Народы не прадаюцца.
Іх не аддаць вайне!
Нядарма пачулася свету
Дыханне магутных мільёнаў.
Гэта — толькі пачатак,
Яшчэ загрыміць акіян.
Іспанія будзе свабоднай! —
Гучыць прысуд Барселоны,
Гучыць
Рэспублікі голас:
— No pasaran!
1951