Захацеў у Пентогоне
Ваяўнічы афіцэр
Знаць, што робіцца сягоння
На прасторах СССР.
Захацеў, сказаў: — Так трэба!
— Гуд! — зацвердзіў прэзідэнт.
І рашылі з нашым небам
Распачаць эксперымент:
— Локхід-У,
Локхід-2
Хай ляціць
Аж за Масква!
Як рашылі, так зрабілі,
Далі тайнай справе ход,
Рознай дрэнню нагрузілі
Той шпіёнскі самалёт,
І аднекуль з Пешавара
Свайго выпусцілі пса,
І забраўся вышэй хмар ён,
Меней бачны, чым аса.
Маўляў, У,
Маўляў, 2,
Для яго
Ўсё трын-трава.
І ляцеў шпіён заморскі,
Апарацікі ўключаў,
Дзе ракеты ў нас, дзе войскі —
Ўсё на плёнках памячаў.
Ён ляцеў, чакаў за гэта
Ўзнагарод на цэлы год.
Ды не знаў, што ў нас ракета
Ужо ёсць і для яго.
Локхід-У,
Локхід-2,
Не хавайся,
Як сава!
Як заўсёды, абарона
Уся была ў нас начаку.
І заморскага шпіёна
Мы схапілі за руку.
Як ударыла ракета —
Пайшло рэха на ўвесь свет,
І пад смех усяго свету
Ўніз зваліўся прайдзісвет.
Локхід-У,
Локхід-2,
Пухне ў янкі
Галава!
Шпіка збілі мы па праву,
Ўсім вядомы наш закон!
І ад гэтакай праявы
Аж цямнее Пентагон.
Знае добра: больш не прыся
У савецкі агарод,
Бо куды ні падыміся,
Не закончыцца палёт...
Кожны-У,
Кожны-2
Стукне
Наша булава!
1960