Чакае спраў вялікіх сталасць,
І веліч верыць ёй заўжды.
Якое шчасце, што не стараць
Надзей няскончаных гады.
Якое шчасце — вызнаць мару
І чуць заўжды яе агонь,
Які так радасна ўладарыць
Над лёсам песні дарагой.
І ўдарыць гром, і бура ўзвее,
І шчасце ўвойдзе ў дні твае.
Бо вечна юная надзея,
Што крылы сталасці дае.