Чалавечыя вочы
З думай аб шчасці...
Ці можа забыць іх
Той,
Хто меў шчасце
Іх бачыць?
Схілюся ўстрывожаны,
Цалую адно вока —
Свет, што сабрала яно,
Цалую:
Слёзы і ўцехі,
Мары і крыўды,
І сіняе неба,
Што ў ім застыла,
І ліўні,
Якія над ім грымелі...
І другое вока
Цалую,—
Але якое яно сухое!
Божа!..
Сухое...
Сухое вока...
Якое
Яно
Самотнае!..
1966