Чаму ў леце
Так доўга,
Так доўга,
Так трывожна
Зязюлька кувае?..
Мо таму,
Што дзяцей сваіх
Любых
Па ўсім краі
Нястомна шукае...
Па чужых,
Дзе яечкі вясною падкінула,
Дуплах
І гнёздах,
Па гаях,
Па барах,
Па дуброўных закутачках,
Схованках розных.
А кувае зязюлька
Чым далей —
Тым больш голасна,
Палка і звонка...
Каб запомнілі
Добранька
Дзеці,
Што яны
На зямлі —
Зязюлёнкі.
Ку-ку!
Ку-ку!.. —
Калі ж ёй, зязюльцы,
Спачнуць
У зялёных разлогах?..
А тады,
Калі ўсе яе дзеці
Адказаць ёй,
Назваць яе мамкаю
Змогуць...
Загучаць
Галасы
Зязюлёнкаў
Адусюль
Па ўсім сонечным
Краі...
Вось тады,
Супакоіўшы сэрца,
На год цэлы
Зязюлька змаўкае...
1985