Цэлы дзень гуляюць у вайну.
Хто ракетчык горды, хто пяхота...
Паглядзяць старыя: «Ну і ну...
Дзеці... Дзеці... Што ў іх за ахвота...
Ведалі б, як б’е свінец у скронь,
Не шукалі б гэтакай забавы...»
А яны гатовы ўсе ў агонь,
Толькі б паспытаць бацькоўскай славы.
Узрастаюць з мужнасцю бацькоў,
Кожны пра геройскі ўчынак марыць.
Па шляху да слаўных маякоў
Пройдуць праз вятры і бураў хмары.
Калі трэба, калі будзе міг —
Кожны, як Матросаў, як Марат, устане...
І глядзім мы з гордасцю на іх,
І штодня — за мір вядзём змаганне!
Думаю адной заўжды жывём:
Каб вайну гульнёю толькі зналі
Дзеці, каб не стрэліся з агнём,
Пад якім бацькі іх узрасталі.
1972