Хай мне шырокае поле даруе,
Калі багаццем не поўна яно,
Калі не радасна жыта красуе,
Калі не буйнае ў жыта зярно.
Роднае поле! Як люба ты сэрцу —
Ведае добра прастор залаты.
Вер мне: не здолею нават памерці,
Покуль стаптана чужынцамі ты.
Хай мне даруюць травінкі і дрэвы,
Каля азёр маіх — пушчы-лясы,
Што ад грымот не ўбярог іх напеваў,
Што ад агню не ўбярог іх красы.
Мілая вёска, разлогаў кілімы,
Сцежкі, і рэчка, і дуб на браду!
Верце: без вас мне жыццё немагчыма,
Вось чаму сёння на бой я іду.
1944