Лета цэлае ніва спела,
Красаваліся потым дажынкі ў вянку.
А затым з зярнятаў
Белую-белую
Зрабіў млынар муку.
Слава рупным рукам чалавека!
Пайшла мука на вялікі завод.
І замясіў
І паставіў цеста пекар
На шырокі гарачы под.
І вось — толькі золак, толькі разднела,
Павезлі фургоны, панеслі латкі —
Усім, усім — падарункі з белай,
Белай-белай
Пшанічнай мукі.
Дзень добры! —
Свет аж іскрыўся навокал.
Дужы падрос, кволы акрэп.
А сэрцу стала шырока-шырока.
Гэта — хлеб!
Хлеб!..
Няма яму роўнай яды аніякай,
Яму параўнанняў
Не падбярэш.
Бяры сабе бохан
І з шчырай падзякай
Да ўсіх, хто рабіў яго,—
Рэж і еш.
І хай табе чуюцца песні поля,
Хай сэрца імкнецца ў далеч дарог,
Хай сілы растуць,
каб вораг ніколі
Нам
нівы расціць
перашкодзіць не змог!
1951