О «дамоў»! О «дамоў»! —
Што за слова між слоў!
Без прымоў, без замоў,—
Слова шчасця — дамоў!
Нават вецер і той
Бы пяе за кармой,
Хваляй гулкай, крутой
Ладзіць думцы маёй.
Падганяе: плыві,
Болем сэрца не рві,
Родны край уяві,
Як сам хочаш — жыві!
І далей усё ўдаль
Адплывае між скал
Той чужацкі скрыжаль,
Дзе нью-йоркскі прычал.
О Амерыкі «рай»,
Залаты каравай,
Твой і бляск, і адчай
Пакідаю. Бывай.
Хоць і шмат тут прыкрас,
Гэты край не для нас!
Не для нас. Не для нас.
Веры найс! Веры найс!1
Я нічога не ўзяў
З тваіх дзіў, з тваіх з'яў,
Толькі ёсць на ўспамін
Боль сардэчны адзін.
О Амерыкі свет,
Дзе праляжа твой след?
Між красы, між планет
Ці ў крыві, сярод бед?
Я б хацеў, я б хацеў,
Каб ты ў Мару ляцеў,
Каб нікому не нёс
Ні прынукі, ні слёз.
Каб твае караблі
На разбой не плылі,
Каб нідзе на зямлі
Больш цябе не клялі...
Я б хацеў, я б жадаў...
Але больш чым хачу —
Усё б сэрца аддаў,
Не таю, не маўчу:
Я хачу, каб хутчэй
Знік твой бераг з вачэй,
Дзе і ўсход з нематой,
Дзе і мёд, ды не той,
Дзе туга, дзе спалох,
Дзе рыдаў і сам бог,
Калі ўбачыў, як ты
Меч крывавіш святы...
О «дамоў»! О «дамоў»! —
Што за слова між слоў!
Без прымоў, без замоў,—
Слова шчасця — дамоў!
О Амерыкі «рай»,
Залаты каравай,
Твой і бляск, і адчай
Пакідаю. Бывай.
Хоць і шмат тут прыкрас,
Гэты смак не для нас.
Крый нас бог! Не для нас.
Веры найс! Веры найс!
Снежань 1969,
Нью-Йорк
1 Цудоўна!