Дружбакі жывуць не побач,
Пралягла між імі даль,
Палавіна ўсёй Еўропы
Паміж хлопцамі амаль.
Аднаго з іх росціць шчыра
Беларускі светлы край,
На шляхах вясны і міру
Дзесяць раз
сустрэў ён май.
А другі жыве ля Влтавы,
Нарадзіўся чэхам ён,
Злата Прага з ім
ласкава
Размаўляе ў шчасці дзён.
Раздзяляюць хлопцаў воды,
Горы, даляў палатно.
Але сэрцы іх заўсёды
Б’юцца дружна, як адно.
Б’юцца зладжана, натхнёна,
Бо вядзе сяброў
у шлях —
Там і тут адзін чырвоны,
Піянерскі родны сцяг.
Дружбакі жывуць не побач,
Пралягла між імі даль,
Палавіна ўсёй Еўропы
Паміж хлопцамі амаль.
Толькі што ім тыя далі,
Што ім рэкі і лясы!
Хлопцаў зблізілі,
з’ядналі
Думкі велічнай красы.
Ходзяць часта ў Празе й Мінску
Паштальёны ў два дамы —
Носяць хлопцаў перапіску
І ў дні лета і зімы.
Тук-тук-тук! —
штодня ля ганка...
Немаленькі ў пошты план!..
— Дружа! —
Піша з Мінска Янка.
— Соўдруг! —
Піша з Прагі Ян.
— Дружа!
Чую кліч твой гучны!
— Соўдруг!
Разам мы заўжды!
— Дружа, пойдзем неразлучна
У далёкія гады!..
Дружбакі жывуць не побач,
Пралягла між імі даль,
Палавіна ўсёй Еўропы
Паміж хлопцамі амаль.
Ды яны не заўважаюць
Ні прасцягаў, ні шырынь,
Рукі іхнія сціскаюць
Сцяг чырвоны.
Ў неба сінь
Ён ірвецца і палошча,
Волю славячы ў жыцці.
І па вуліцах, па плошчах
Лёгка, радасна ісці
Хлопцам — дзецям двух народаў,
Ды адной сям’і сынам,
Сям’і вернасці і згоды,
Што стварыў
сам Ленін нам!
1960