Прыкрыла зорным сцягам паласатым
Дзяўчына сорам ад вачэй юрлівых.
І ты не абурайся, дружа. Так ёй трэба.
Інакш, відаць, не можа ўратавацца.
Адно пытанне: ці паможа й гэта —
Пабач, як ходзяць вокал сексуалы.
Глядзяць: ці можна згрэбці і пад сцягам,—
І пагнюсіць пад ім жывое цела.
А будзе гэты сцяг ім перашкодай,—
Дык што задумвацца: сарвуць яго
з дзяўчыны
І ў гразь затопчуць,—
і красу, падмяўшы,
Зняславяць...
І не пікнуць небаскробы...
1969,
Нью-Йорк