Успомніце, таварышы,
Свайго юнацтва дні.
На выбарчым участку
Святочныя агні.
Людскі ўрачысты гоман,
Цымбалаў перазвон
І песні камсамольскія
Пра сонца ясных дзён.
*
Калгас «Зара» на ўзлессі.
І школа над Сажом.
Відаць на ўсю аколіцу
Высокі светлы дом.
Я толькі што прыехаў
Настаўнікам сюды.
З запалам нерастрачаным
І сэрцам маладым.
Якое шчасце звацца
Настаўнікам, сябры,
Памочнікам, дарадцам
Быць нашай дзетвары!
Ты, можа, з вучнем пройдзеш
Адну ўсяго зіму,
А воблік твой запомніцца
На ўсё жыццё яму.
Запомніць ён і голас твой,
І крок твой, і пагляд...
Вярнуцца ў тую школу
Заўжды я сэрцам рад.
Не толькі быў настаўнікам,—
Я й сам вучыўся там:
Вучыўся быць патрэбным
І дзецям, і бацькам,
Вучыўся шчырасць роздумаў
Іх марам аддаваць.
І з імі —
перад сонцам
На працу уставаць,
Вучыўся шчодрай рупнасці
Ў цябе, калгас «Зара»!..
І там жа паўналецця
Майго прыйшла пара.
Жыве і ззяе ў памяці
Той незабыўны дзень.
Мой першы ўдзел у выбарах,
Мой першы бюлетэнь.
*
Успомніце, таварышы,
Свайго юнацтва дні.
На выбарчым участку
Святочныя агні.
Усё наўсцяж такое ж,
Як і заўсёды, тут:
І школа тая ж самая,
І той жа самы люд.
А ты,—
ляціш, здаецца,
Ў свет новай пекнаты.
Аж сам сябе не чуеш,
Як бы на крылах ты.
Я вызнаў гэта,—
ўсё гэта
Ад радасці, сябры.
У гэты міг за сэрца
Рукою не бяры:
Яно — як молат грукае
І гарачэй агню,
Яно — з праменняў песню
Твайму складае дню.
А песня ўжо ўзляцела —
А ў ёй душа твая —
Спявае ўся калгасная
Вялікая сям’я...
Усё, усё сяло тут...
Я бачу нават іх —
Вясёлых аднакласнікаў,
Гарэзнікаў маіх.
З бацькамі да дасвецця
Яны прыйшлі сюды
І ў песні заліваюцца
На ўсе, на ўсе лады.
Іх вочы ўжо далёка —
У сонечнай вясне.
І бачу: ім прыемна
Быць сёння ля мяне.
І бачу: ім зайздросна
Глядзець на бюлетэнь,
І бачу: яны мараць
Пра свой юнацкі дзень.
*
Прайшлі хадою мужнаю
Гады маёй вясны.
Грымеў па-над Радзімай
Суровы гром вайны.
Успомніце, таварышы:
У франтавым агні
Жылі мы светлай марай
Аб мірным ясным дні.
Не на участку выбарчым,
А куляю ў баю
Мы ўсе галасавалі
За маладосць сваю.
Але мінула бура,
І вось мы ў працы зноў.
Жадае новых подзвігаў
Радзіма для сыноў.
І ў гуле мірных будняў,
Дзе крок звініць, як медзь,
Свайго былога вучня
Мне выпала сустрэць.
*
Я стрэў яго на выбарах.
І, хоць нямала год
Прайшло пасля расстання,
А я пазнаў яго.
Я толькі ў вочы глянуў,
Убачыў іх святло,—
І ў сэрцы зноў шчаслівае
Юнацтва ажыло.
Я паглядзеў, як з радасцю
Прымаў ён бюлетэнь,
І ўбачыў паўналецця
Свайго нядаўні дзень.
Я быў яго настаўнікам,
Я вёў яго ў жыццё,
І сёння з ім жыву я
Адзіным пачуццём.
Хадзем, мой юны дружа!
Пара, пара ў палёт.
Табе жадае шчасця
Увесь, увесь народ.
І я з табой, таварыш,
Вясновым гэтым днём,—
Адчую сябе зноўку
Шчаслівым юнаком!
1951