Не спіць Андрэйкава сястрычка:
«Уа! — ўсю ноч.— Уа! Уа!»
— Ох! — стогне бабка.— Ну і пстрычка
Баліць ад крыку галава.
І маці ў смутку:
— Дай ты рады,
Злітуйся, ноч, пашлі ёй сон!..
Адзін малы Андрэйка рады,
Сястрычкай ганарыцца ён.
— Бабуля! Мамка! — ледзь не скача
Андрэйка.— Ды яна ж не плача,
А проста наша Евачка —
Дзевачка-прыпевачка!
Ён ёй з ласкай ручкі гладзіць,
Ён яе усмешкай вабіць.
Ён пяе ёй казку-песню,
Ён яе спагадай песціць:
— Спачні, наша Евачка,
Дзевачка-прыпевачка!..
— Паглядзіце, ці не сніцца? —
Бабка кажа.— Сціхла быццам?..
— Спіць...— здзіўляецца і маці.
І так добра стала ў хаце.
А Евачка вочкам грае,
На браціка пазірае.
«Уа!» — смяецца Евачка,
Дзевачка-прыпевачка.
1978