Ёсць словы і ёсць мелодыі
З прынцэсамі і без прыкрас.
А гімнамі сталі найлепшыя —
Тыя, што ў сэрцах у нас.
Красу нашай далечы сонечнай,—
Юнацкіх дарог першацвет,
Вяснянку, што, ціха звонячы,
Гукае ў нявызнаны свет;
Красу пачуцця неабдымнага,—
Душы, гартаванай агнём,
І думак палёту нястрымнага,
І стрэч з самым радасным днём;
Красу ўсёй той велічнай слаўнасці,
Якой і не зведаць другім,—
Усё мы прыносім з адданасцю
У шчыры сыноўні свой гімн.
І сэрца праўдзівае, чыстае,
Абняўшы Радзімы зямлю,
Заўжды з таго гімна вячыстага
Пяе сабе слова «люблю»!
1957