Гляджу: матуля песціць сына...
А недзе ў вочы б’е напалм.
І зноў на нейкую краіну
Раптоўна вылюдак напаў.
І зноў з агнём хлусня ў хаўрусе.
У катаў — рукі мяснікоў...
І я, прызнаюся, баюся
За мацярок і хлапчукоў.
Убачу: маці песціць сына,
І чую, як гудзе напалм...
Глядзі, глядзі, мая краіна,
Каб кат знячэўку не напаў...