Па неагляднай свету шыры
Ідзе спакойны голас міру.
Народжаны ў гамонцы жыта,
У шуме хваляў на Палессі,
У звоне ўральскага граніту,
У веснавой дзявоцкай песні,
Ён пераходзіць праз граніцы,
У сутарэнні заглядае,
Звініць над плошчамі ў сталіцах,
Над акіянамі крыляе.
І ў простых словах, рускіх словах
Народам розных моў і нацый
Чуваць дыханне сілы новай,
Што вырастае ў шчырай працы.
Грымяць ля свежых рольняў краны,
Дзе бой кіпеў — палацы ўсталі.
Святло жывога Днепрастана
Зноў зацвітае ў мірных далях.
І кліч гудкоў гучыць няспынна,
І бег машын здалёку чутны.
Перад вачмі вясны краіна —
Сацыялізма край магутны...
На неагляднай свету шыры
Знаходзіць водгук голас міру.
Мінае міг — і як на сходзе,
Дзе аб жыцці, аб шчасці мова,
Ў адказ Маскве — жыццю,
свабодзе —
Бяруць усе народы слова.
Гавораць Прага і Варшава,
Берлін працоўны і Тырана,
І Бухарэст, і з песняй славы —
Сафія, горад на Балканах.
І нават там, дзе йшчэ вампіры
Стаяць, як хмары, над свабодай,—
І там магутны голас міру
Збуджае мужныя народы.
Яны ўстаюць пад родным небам
І кліч нясуць, каб іх пачулі,
Каб ім далі спакою, хлеба
Заместа атамаў і куляў.
Шугаюць хвалі акіяна.
Мацнее сэрцаў хваляванне.
І людзі з рана і да рана —
Крамлёўскіх зораў ловяць ззянне.
Над неагляднай свету шырай
Расце, мужнее голас міру.
1947