Нанова будуючы горад,
Знайшлі мы ў руінах граніт.
Глядзелі крывавыя плямы
З шырокіх шліфованых пліт.
Мы кроў тую з іх не сціралі,—
Была гэта праца цяжкой.
Бо зналі, што змыць яе змогуць
Адны толькі ліўні вясной.
А к знойдзеным плітам наш майстра
І новыя пліты паклаў,
Якія з вясёлаю песняй
Пад сонцам вясны шліфаваў.
Ён так шліфаваў іх старанна
Ці ў ночы, ці ў ясныя дні,
Што ў плітах адбіліся кветкі,
І неба, і плошчаў агні.
Суровы і просты, як воін,
І гэткі ласкавы на від,
Адзеты навекі, на славу —
Наш дом — у люстраны граніт.
1947