І я там быў,
Ля Смольнага,
ў той першы дзень,
Калі Ільіч пазваў народ:
— Пара!..
Я веру:
Я там быў!
Там, дзе з людскіх грудзей
Ляцела пераможнае «ура» —
Сігнал, што развінуўся, як зара,
І думы ўскалыхнуў на ўсе вякі...
Так, я там быў!
Спяваў, і паміраў,
І падымаўся зноў на бой цяжкі.
Кастрычнікам пакліканы ў жыццё,
Нясу ў душы
трывожны, светлы гул
Той —
Дзе і сэрца Леніна біццё,
І песня пра пяклівую тугу,
Той,
Дзе і мужнасць краю, і разгон,
І мара пра шляхі да ўсіх планет...
Так, я там быў!
І з сонцам тых вітальных дзён
Іду няспынна ў свой каханы свет.
Іду са звонкай радасцю зямной,
І сэрца ў вольных ветразях імкне.
Бо я там быў.
Бо, вечнае са мной,
Юнацтва пазірае на мяне!
*
Радзіма не забудзе, не пакіне,
Радзіма ад нягод аберажэ.
Алее сцяг
высока ў яснай сіні —
Няма нічога ў свеце даражэй.
Радзіма — і лятунак, і калыска,
Адзіная і ў шчасці, і ў журбе.
Заўсёды, ці далёка ты, ці блізка,
А сцяг Радзімы свеціцца ў табе.
1966