І калі б недзе — з позвай чыннай
Прыйшоў я ў самы страшны суд,—
Я б папрасіў, каб ён пакінуў,
Караючы, адзін мне цуд.
Хай мне пакінуў бы ён хвілю —
З маленства, усяго адну,—
Калі праз матчын позірк мілы
Я ў свет бязмежны зазірнуў.
Што там было — навек чароўна! —
Слязінка, Сож, мядункаў цвет
І сонца, сонца — поўна, поўна! —
Без хвілі той — нашто мне свет...