І ў бель зімы, і ў квецень мая,
І ў хлябу восеньскай пары,—
Сцяжынка радасці прамая,
Хутчэй са мной пагавары.
Закінь далей ад гіку, тлуму,
Ад крывадушных вестуноў.
Хачу жывую думу думаць,
А ёй балюча ад званоў.
Аж цьмее кожная крывінка
Ад адзіноты ў мітусні.
Прашу цябе, мая сцяжынка,
Спакой сяброўства мне вярні.