Ідзём па сцежцы маладога поля —
Рука ў руцэ —
на вогнішча зары.
Там перапёлка зранку жыта поле,
Там хмаркі ў сінь кідаюць якары.
Ідзём — і сэрцу
гэтак лёгка знацца
З красой жыцця, бясконцай і жывой.
Як быццам зноў вярнулася юнацтва
І зноў гучыць каханнем голас твой.
А можа, і напраўдзе —
так і стала?
А мо гадоў зусім і не было?
А можа, ў сэрцах —
не пераставала
Гарэць кахання звонкае святло?..
1979