Я гэты свет не змог перарабіць,
І ўсё адну я думку тут нашу:
Хаця б свайго імя мне не забыць,
Хаця б сваю не выслепіць душу.
У рогаце неонавай тугі
І ў енку дабрачынцаў і хлусоў —
Бывае — сэрца сцісне круг тугі
Адчаю, бы смяротнае ласо.
Радзіма, тваім словам дарагім
Тады гартую моц маіх надзей.
Міг — і пачую родны, светлы гімн,
І веру: значыць, ёсць на свеце дзень!
Лістапад 1969,
Нью-Йорк