Як мудра ўсё жыццё стварыла,
Як многа мне дало дабра!
Ёсць жаль і сум — чаканняў крылы,
І вернасць — сталасці пара.
Чыясь рука спаліць хацела
Страху ў цябе над галавой,
Ды меч праўдзівы ўзняўся смела —
І вунь ён, дом, пад сінявой
Стаіць, жыве. А дзе напасці,
Дзе ўдары чорных іх вятроў?..
І будзе, дружа, ў доме шчасце,
Пакуль ёсць добры свет сяброў.