Калі б мне сказала краіна:
— Ты ўсё ўжо зрабіў, адпачні...
Я і тады б не пакінуў
Рашучасць каваць на агні.
Бо маці заўсёды так: ласкай
Ахоўвае сынаў спакой.
А ты — а ў тваім абавязку
Быць здольным на працу і бой.
Пакуль на зямлі не замоўкла
Пагроза дыханню жыцця,
Я мушу мець пільнае вока
І гарт баявы пачуцця.
Пакуль чалавечае шчасце
Прыйшло не на кожны парог,
Я мушу ўсе сілы прыкласці,
Каб свет злыбяду перамог.
Для радасці песні складаю.
Людской ганаруся вясной.
І вечна, мая маладая
Рашучасць, ты будзеш са мной!
1961