Каму-небудзь
Трэба было і жыць астацца.
Каго-небудзь
Трэба было з вайны дачакацца.
Каму-небудзь
Трэба было без прывалу
Прыйсці адразу
Да вострых плугоў і сявалак.
І хаты ставіць,
І гарады будаваць нанова.
І сшыткі правіць,
І песціць гарачае слова.
Каго-небудзь
Трэба было каханнем
Зрабіць шчаслівым,
Хоць і згарэлі
ў вайне спатканні.
Каму-небудзь
Трэба было ў клапотах
Рассейваць радасць,
Надзеіць сэрцаў палёты.
І верыць мужна,
І марыць пра заўтра
натхненна,
І ў далі засмужанай
Бачыць жыццё праменным...
Не дакарай жа
Сябе ты,
верны мой дружа,
Што не застаўся
З сябрамі ў карэльскіх сцюжах,
У Падмаскоўі,
На сталінградскіх кручах,
На беразе Шпрэе,
У Балтыкі хвалях зыбучых...
Ёсць дзеці і ўнукі,
Хто іх пад крыло сваё прыме? —
Вядзі іх нястомна
На сцежкі служэння Радзіме,
Любою парою
Вучы іх з ахвярнасцю знацца
І перад бядою
Ніколі нідзе не спыняцца...
1984