З рук бабуліных
Клубок —
Шась! —
Нырнуў
Кудысь убок.
— Ах ты ж, шустрык!.. —
Каб не чулі,
Шэпча стомлена бабуля.—
Дзе ж ты?..—
Рупіцца сама...
Ды клубка —
Хоць плач —
няма.
Тут прыбег
Унучак Міша,
Следапыт дамашні
Ўвішны.
— Адпачні, бабуля!..—
Крыкнуў...—
Гляну я,
Куды ён знікнуў...
Я знайду
Яго куток!
Не схаваецца
Клубок!..
Міша кінуўся
Старацца,—
Шчырай працай
Спадабацца...
І бабуля —
Рада, рада!
Люба
Ўнукава
Спагада!..
Стала, шэпча
Ля парога:
— От, даў бог,
І дапамога...
1985