Сем рэчак пад чоўнам,
Сем поўных азёр,—
Блакітнае мора,
Блакітны прастор.
Вальнейшае волі
Нідзе не знайсці:
Куды ні захочаш —
Бы птушка, ляці.
Распраўлены ветразь
Вятрыска напне.
І сэрца рванецца
Насустрач вясне.
Аж свішча паветра,
Пяе, нібы сталь.
Прымай нас абдымкамі
Родная даль!..
Далі нам прастору
І волю бацькі.
Шляхі падарылі
На векі вякі.
Заклікалі лётаць
І хвалі скараць.
Вучыцца плаціны
І моры ствараць.
Трымай жа, мой сябра,
Мацней свой штурвал.
Бач — вецер мацнее,
Зноў высіцца вал.
Крылатая ў вочы
Імкне далячынь.
Узносіцца ветразь
Пад самую сінь...
Сем рэчак пад чоўнам,
Сем поўных азёр,—
Блакітнае мора,
Блакітны прастор.
А колькі іх, сонцаў,
Настрэчу ў вадзе!..
Няма такой волі
На свеце нідзе!..
1986