Куды ты спяшаешся, пліска,
Патанцуй каля майго акна.
І сонца ж яшчэ не нізка,
І яшчэ па зямлі вясна.
Я знаю: нямала аблётаць
Табе трэба гэткіх, як я.
І ўсё ж
з маёю самотай
Пабудзь,
сінякрылка мая.
Пабудзь, пагутар са мною,
Бліжэй, як сястрычка, сядай.
Вясёлаю мовай лясною
Навіны дуброў перадай.
З маленства мне верыцца, пліска,
Што дзеці адной мы вясны,—
Адна нас гайдала калыска,
І лёс нам, і сонца — адны.
Пабудзь жа!
Тваім хай ён стане,
Дзень гэты мой, шчасны такі!..
На цёплы ўспамін аб спатканні
Клюнь хлебчыка — з братняй рукі...
1984