...А сёння пацямнела.
Зацерусіў над лесам цёплы дождж.
І на паляне,
дзе бярозкі чарадою тоўпяцца,
Ці пыл слупамі —
з бараною хтось прайшоў ушыр і ўдоўж?
Ці дым клубамі —
быццам лазня для кагосьці топіцца?
І раптам выйшаў з гушчарні
аброслы ўвесь сівым імхом дзядок.
Дастаў капшук і піпку
і запалкай асцярожна чыркае.
І вось — узвіўся
і пабег, пабег з грудочка па грудок
Вясёлы жэўжык,—
з язычком цяпельца зыркае.
І шалясцяць лісцём бярозкі
і ад страху аж трымцяць, трымцяць.
А ўсё ж цікава! —
так цікава! — на праяву дзівяцца бярозкі.
І бачаць:
то вось тут, то там —
пстрык! — аж галінкі прэч ляцяць —
Выходзіць падасінавік на свет,
і на галоўцы — цёплай пары слёзкі...
1975