Бягуць дзеці
Гурмой пад радугу:
— Ой радуга, радуга!
Ты скажы,
адкуль,
дзіва-радуга,
Твая колерная дуга?
Ты пакінь, пакінь,
Дзіва-радуга,
Нам на поплаве
Сваю дугу!..
Ды адказвае
З громам радуга:
— Не магу, не магу!
Пада мной
Наўсцяж
Лівень коціцца,
Ён здалёк сюды
Ўпарта ішоў.
Бо даўно-даўно
Нівы родныя
Ссумаваліся
Без дажджоў...
Бягуць дзеці
Па волкім поплаве
Пад радугу,
Радугу.
І аж свецяцца
Сонечнай радасцю
На бягу, на бягу.
І ад радасці іхняй
І радуга
Весялей яшчэ
Громам грыміць.
А ў лугах, у палях, у аселіцах
Пераможна
Ўся зелень шуміць...
1986