Я люблю
І скажу ўсяму свету пра гэта,
Бо хаваць ад людзей
Сваю праўду не звык,—
Я люблю
Палявое гарачае лета,
Гоман лесу
І птушак узбуджаны крык.
Я люблю
Дым кастроў на начлежных прывалах
І да самае раніцы
Гоман і смех.
Каб мне неба
Шлях Млечны ўвысі рассцілала
І ўставала мне сонца
Уцехай з уцех.
Я люблю
Цэлы дзень за рулём быць, за плугам,
Паштальёнам ісці
Ад сяла да сяла:
Вось, чытайце —
Хто ліст ад найлепшага друга,
Хто паштоўку
Ад той, што ўсё сэрца ўзяла.
Я люблю
Адвячоркам з рыбацкае тоні
Човен рыбы прывесці,
Сушыць невады,
А затым — вечарынкай
Пад звонкі гармонік
Кінуць песень вянок
Між дзяўчат маладых.
Я люблю
Ўсё, што радасць жыццю нараджае,
Што красой аздабляе
Вялікі сусвет.
Я люблю
І лятунак, што сэрцы збліжае,
І той спеў,
Якім сёння таварыш сагрэт.
І варшаўскае вуліцы
Радасны гоман,
І ў чырвоных сцягах
Над Сафіяй блакіт.
Я люблю твае мары,
Негр з Аклахомы,
І твае таямніцы,
Далёкі санскрыт.
І таму, што жадаю
Свабоды і сонца
Ўсім народам на свеце
У розных краях,
Так, таму, што люблю
Цябе, радасць, бясконца,—
І жыве ў маім сэрцы
Нянавісць мая.
Ненавіджу! —
І ён гэта ведае, хіжы
Вораг вольных народаў,
Падпальшчык вайны.
Ненавіджу! —
Як толькі магу, ненавіджу
Гандляроў на крыві,
Фабрыкантаў маны!
І хай ведае свет:
Што я сэрцам прымаю,—
Тое ў шэрагах мужных
Грудзьмі адстаю.
Нездарма
Непахісна на варце трымаю
Разам з шчырай любоўю
Нянавісць сваю!
1951