Людзі ўсяе зямлі,
Як добра памятаць,
што мы — людзі! —
Што ёсць у нас цёплае поле
З клічам зары «шыць-палоць».
З водарам белае грэчкі
У радасным пчол перагудзе.
З іржаннем каня над вадою,
Што
толькі што скінуў аброць.
Людзі ўсяе зямлі,
Як добра памятаць
пра нашу роднасць:
Што кроў нашых цёплых сэрцаў
Аднолькава ў свеце звініць;
Што,
калі нараджалі нас маці,
Былі яны з ласкаю ў згодзе;
І, каб нарадзіць нас прыгожымі,
Глядзеліся ў люстра крыніц.
Людзі ўсяе зямлі,
Каб ведалі вы,
як хочацца
Бясконца ісці разам з вамі
Пад водар прастораў і рэк.
Ісці разам з вамі заўсёды
Пад усмешкі, пад цёплыя вочы,
Ісці,
ад вас не адрываючыся,
У непаўторны наш век!
1979