Маланкі неба пакрамсалі,
Зарніцы ціха адгулі,
І там, дзе воблакі звісалі,
Блакіт, як неба, на зямлі.
Пасля дажджу на луг, на поплаў
Праменняў хлыне вадаспад,
І пад смугой вячэрняй, цёплай
Пяшчотна млее далягляд.
Палеткі дыхаюць, як дзеці.
І я шчасліва ім кажу:
— Спачніце. Заўтра на дасвецці
Я вас абдымкам разбуджу.