І вось ты зноў...
Праз цэлы век нязменная
І што ні раз загадкавая зноў...
Пра што ты сёння —
Восені натхненная
Мелодыя калёраў і таноў?..
Аб чым спяваеш,
Залатое полымя
Бяроз,
Сярод барвовасці асін?
А твой, крушынка
Зыркая і кволая,
Пра што агеньчык —
колеру аўсін?
Пра што, пра што,
То гулка, а то сцішана,
Лістоты —
Там зіхценне, там запал?
Пра што ён, ля былых сядзіб,
Мігае вішаннік?
І водбліск медзі,
Што на дуб апаў?
Звініць прасцяг, пяе жывымі барвамі,
Свой адмысловы спеў —
што ні куток.
Дзе ні ступі —
Гудзе зямля шматфарбная:
У лесе,
На прысадах,
Ля заток.
Не раз зачараваны
Тут праходзіў я,
Ляцеў натхненна
У звонны далягляд.
А залатая
Восені мелодыя
Хвалюе —
як і многа год назад.
У светлай любасці
Усё імкнуся вылучыць:
Дзе найгучней
Калёры расцвілі?
І рады,
Што праз цэлы век
Не здолеў вывучыць
Загадкавую велічнасць зямлі...
1975