Зачапілася за месяц,
За зялёны язычок,
Сінякрылая хмурынка —
Як гарохавы стручок.
Зачапілася, гайдаецца —
Ляціць і не ляціць.
І, як спелая гарошына,
Аб месяц шалясціць.
Ну, а месяц? Кажа месяц:
«Я такога не люблю!
Спаць хачу я»... І рашыў ён
Скінуць хмарку на зямлю.
Тут адразу ўзняўся вецер,
Разгайдаў шырокі Сож.
І заплакала хмурынка —
На зямлю закрапаў дождж.
Дождж ляціць на нашы ўзлескі,
На яліны, на дубы.
Хай ляціць — мы пойдзем ранкам,
Раннім ранкам па грыбы.
1959